Anna Maria (Olsdatter)

O. No cóż, mam znacznie mniej, niż sądzisz. Od ciebie jestem starsza, ale niewiele... Bywa.

Ale nie miałam na myśli że jesteś stara. Chodziło mi o to że sprawiasz wrażenie osoby doświadczonej przez życie i po prostu która już ułożyła sobie życie. Ale to fajnie wiedzieć że rozmawiam z osobą która jest starsza ode mnie tylko trochę. Bo czułam się tak trochę dziwnie. Ty, taka inteligentna wykształcona osoba i ja, taki dzieciak. Teraz to trochę mi nawet ulżyło.

...zatkało mnie, naprawdę. Zapewniam cię, że życie ułożyłam sobie co najwyżej w myślach, bo póki co jestem zajęta zmaganiem się z własnymi wahaniami nastrojów. Ułożę sobie życie, kiedy skończę szkołę. Ale serio, nie mogę uwierzyć, że tak o mnie myślisz... Sama miałam wrażenie, że ty jesteś starsza ode mnie.

Nie, no teraz to mnie zatkało. A to co mówiłam to prawda. A słownictwo którym się posługuje wyłapałam z sagi. I dlatego pewnie sprawiam wrażenie starszej niż jestem w rzeczywistości. Nie wiedziałam jednak że jest ta źle. Że ja starsza od ciebie?! Chociaż moje koleżanki często nie mogą załapać co mówię i zwykle muszę powtarzać jeszcze raz "po polsku". To mogło cię zmylić.

Możliwe, nie wiem.

No dobra, skończmy już temat wieku. I wróćmy do Anny Marii. Według mnie była super. Chociaż chciała naprawić cały świat. Ale to chyba jest jej +. Myślę, że była też zbyt mało śmiała, jeśli chodzi o miłość. Taka jakby zagubiona. Ale tylko na początku. Potem już wszystko się zmieniło. A ty, co o tym sądzisz?

Sama nie wiem... Próba naprawiania świata może być zarówno plusem, jak i minusem, w zależności od tego, w jaki sposób usiłujesz to zrobić. Co do miłości, to nie pamiętam za dobrze, muszę SoLL odświeżyć.

Racja, dobrze by ci to zrobiło. A jeśli chodzi o naprawianie świata to u niej było to raczej plusem. Robiła jasełka, pomogła Kulawcowi odnaleźć córkę, zagwarantowała Bengtowi-Edwardowi karierę i tak dalej. To raczej drobne uczynki ale mogły zdziałać wiele.

To akurat pamiętam. A do spraw miłosnych zazwyczaj przewiązuję małą wagę...
Sagi powtarzać na razie nie mam ochoty.

To poczekaj aż jej nabierzesz. Ja czasem mam coś takiego że męczy mnie pragnienie żeby przeczytać np. tom 12.

A mnie teraz męczą inne pragnienia. Jakoś nie chce mi się w ogóle sięgać do książek...

No... Na to też trzeba mieć swego rodzaju wenę, natchnienie Smile

Nie tylko ciebie to dotyczy. Ja mam ostatnio to samo.

Właśnie, to dziwne... Kiedyś, całkiem niedawno, nie mogłam się w ogóle oderwać od książek, nieważne, jakich. A teraz dotknąć ich nie mogę.

Każdemu zdarza się to raz na jakiś czas. Ja kiedyś musiałam przeczytać lekturę i do puki jej nie przeczytałam to nie mogłam nawet tknąć SoLL a kiedy już skończyłam to zabierałam się do niej niechętnie. Ludzie mają różne dziwne przypadki i zmiany emocjonalne.

Oj tak... Pamiętam, jak zaczęłam czytać "Krzyżaków" chyba trzy dni przed omawianiem... Skończyłam tuż przed lekcją.