Eldar

Tak... na przykład sytuacja, gdy moja matka weszła do mojego pokoju i zastała mnie z Syrą w jednoznacznej sytuacji. Wiesz, póki co się ukrywamy. Jakoś jej to wyjaśniłam... Ale ciągle chciało mi się śmiać.

No tak... To jest dopiero ta gorsza sytuacja. I właśnie co wtedy robić? Twoja matka stoi albo wkurzona albo zaskoczona i oczekuje wyjaśnień twoja dziewczyna pewnie nie na żarty przestraszona a ty masz zaraz wybuchnąć histerycznym śmiechem. I co wtedy robić?! Jakoś się opanować ale wiem że to nie jest takie prostej ka się mówi.

No, nie jest. I było dokładnie tak, jak opisałaś: matka wkurzono-zaskoczona, Syra przerażona, a ja opanowywałam śmiech.

Znaczy że ze swoją skłonnością do śmiechu potrafisz poradzić sobie nawet w tak ekstremalnej sytuacji. To się chwali.

Nie, nie chwali, bo to trudne i irytujące dla innych. Zresztą, dla mnie też.

No, jak uważasz. Ja tam swoje zdanie mam.

Dzisiaj w nocy zauważyłam, że właśnie w takie samotne noce zachowuję się dziwnie. Robię się sentymentalna, przy okazji ciągle się uśmiecham, zaczynam mieć skłonności masochistyczne i jestem irytująca.

Może idź do psychologa?

A wiesz, że chętnie? Psycholodzy są sympatyczni.

Tak? A byłaś już kiedyś?

Nie. Prawie codziennie rozmawiam z panią psycholog w autobusie.

Ahaa. To masz darmowe wizyty i to codziennie Razz

Teraz nie, bo przyjeżdża po mnie ojciec. Ale jutro już jedzie.

No to można powiedzieć że prawie codziennie.

Ale rozmawiamy o życiu, muzyce i tych idiotach siedzących z tyłu i ciągle hałasujących.